Duygular paketlenmiyor
İnsanın bir yeri benimseyip uyum sağlaması hem zaman istiyor,hem de büyük sabır gerektiriyor.
Arkadaşlar,komşular,iş arkadaşları,mahalle bakkalına kadar herkes sanki sihirli bir el dokunmuş gibi yeni yüzlere farklı kişiliklere bırakıyorlar yerlerini.
En değerli eşyaları (ki bu genelde kadınların yemek takımları,aksesuarları,süs eşyaları..vb) özenle sarıp sarmalayıp kolilere yerleştirmek büyük hüner istiyor.
Hiç okunmamış,böyle günler için biriktirilmiş gazeteler ise bu eşyaların can yeleği.Hatta eski gazete satışlarının günlük gazete tirajlarından daha fazla olduğu da rivayetler arasında. Yolda kırılmasın diye titizlikle istiflenen televizyon, beyaz eşya ve diğer mobilyalarla birlikte ederleri doğrultusunda, insanın aklından en kötü senaryoları geçirmesine neden oluyor.
Taşıma şirketleri ile birlikte her ne kadar daha kolaylaşmış görünse de,insan endişelenmekten kendini alamıyor.Bir günlük stres, toparlanma ve yerleştirme süreciyle birlikte uzun zamana yayılabiliyor. Yeni evin perdesi, halısı derken farklı eksiklikler ortaya çıkabiliyor. Sığmayan eşyalarda ilerde lazım olur düşüncesiyle bir daha ki taşınmaya kadar ebedi istirahatgahları kilerlere depolara kaldırılıyor.
Yorucu geçen bu süre zarfında arkadaşa dosta olan özlem had safhaya ulaşıyor. Kaldığınız yerdeki geçirilen süre uzadıkça daha bağlanıyor insan çevreye tıpkı ağacın toprağa kök salması gibi. Onu oradan söküp başka bir yere taşımak kolay olmuyor. Duygularını paketleyemiyor insan.En büyük hasarı taşıma sürecinde hangi eşyanın alacağını düşünürken, kalbine aldığı darbenin hüznü tüm benliğine sirayet ediyor.Kırılan bir eşyanın yerine hemen yenisi alınıp konulabiliyor ama bir dostun yerini hiç bir şey doldurmuyor.Tüm yaşanmışlıkları,paylaşılan her anı film şeridi gibi gözünün önünden geçirip hasretle anıyor insan. Yola savrulup giderken anılar,çaresiz kalıyor en güvenilir nakliye şirketleri. Geriye fotoğraflar kalıyor yaşanmış en özel anların şahidi...
İnsan sosyal varlık her yerde her koşulda iletişim kuruyor çevreyle.Yeni dostluklara,arkadaşlıklara yelken açıyor.Evine,işine,yeni arkadaşlarına alışması zaman alsa da insan her zaman insana ihtiyaç duyuyor.Yeni insanlar tanımak farklı denizlerde yol almaya benziyor.Her birinde farklı hayat hikayeleri,yaşanmışlıklar insanın kendinden bir şeyler bulması onu hayatına almasına ortak paydalar kurmasına vesile oluyor.Dostlukların arkadaşlıkların temeli de böyle atılıyor.
En güzel anlarını,hatıralarını yollara savursa da zaman,insan kalbi geniş coğrafyasında yaşama ve insana dair ne varsa hepsine kucak açıyor.
Yeter ki sevmeyi, sevilmeyi, paylaşmayı unutmayalım...