Öyle bir geçer zaman ki

 

Erol TAŞ ne “üvey baba” adamdı değimli?

Kodumu oturtan, eline aldığı budu yerken salyaları akan bir adamdı.

Hele birde nıhahahahaha diye gülüşü yok mu, iste o an suratın ortasına bir yumruk patlatmak için neler vermezdik…

Çocukken izlediğim filmlerde kendimi “bu film yaaa gerçekte ölmedi ki” diye avuturdum, hatırladığım kadarıyla bu avuntu annemden kalmıştı kulaklarımda ama fena değildi, baya hafifletirdi acımı…

 

Oysa televizyonda her seyrettiğimiz film değil!

Haberlerde eski destancılar gibi, Alman kayışlı teyp eşliğinde sokak, sokak dolaşarak “anasını da vurdu hayırsız” evlat ağıtları satmıyor artık.

Çünkü zaman sonra öğrendim, o destanlarda yazılanların çoğu yalan uydurma hikâyeymiş, Şimdiki haberlerde öyle olsa keşke,

Tüm polisiye haberler yalan olsa bizde inansak,

Sonra o haberlerin yalan olduğunu hiç öğrenmesek, üzülsek canımız yansa, ama “çocuklar hiç ölmese” biz öyle sansak.

Valizlerde dünyanın en masum varlıkları değersiz bir eşya gibi parçalanıp taşınmasa.

Ceset torbalarına küçücük bedenler girmese.

Ama bunun haberi yapılsa da biz inansak.

Ya da Osman’ın hikâyesi gibi, film olsa tüm çocukların gerçeği.

Mete gibi sadece aşk için dökülse gözyaşları.

İşte o vakit “Öyle güzel geçer zamanki”

Rahmetli EROL taş, gibi sadece filmlerde olsa kötü adamlar.

Oysa gerçek de cankurtaranda bir kıraathanede Erol abi olsa tüm kötülükler.

 Tavşankanı çaylar içilse Erol ağabeyin kahvehanesinden.

Çocuk kanı dökülmese akşam sofralarımıza.

Yediğimiz yemek düğümlenmese boğazımıza.

Boğazımıza kadar sadece insanlığa batsak!

 

İnsanlığımın kılığını değiştirsem insan olduğum anlaşılmasa, yele bıraksam, kuyruk taksam acaba hayvanlığım insanlığımı örtebilir mi? Bu çocukları vahşice öldüren insansa bir farenin bedenine kaçabilirim, böylesi insanlarla aynı kimliği paylaşacağıma, bir çukurda fare olarak ölebilirim…

 

Asılacak işler yapmak, ya da duvara resmini astırmak, tüm bunlar senin elinde, ama bilinen o ki, öyle ya da böyle dünyanın çoğunluğunda idam yasası var,

Örnek isteyenlere alın size örnekler…

ABD, Arjantin, Brezilya, İsrail, Meksika, Peru, Çin, Bosna, Japonya, Letonya, Arnavutluk, Kıbrıs Rum kesimi, Beyaz Rusya, Birleşik Arap emirlikleri, Suriye, Kuveyt, Lübnan, Libya, Suudi Arabistan, Rusya, Sırbistan Karadağ, Kuzey Kore, Ermenistan, Hindistan, İran, Irak gibi tam 122 ülkede idam cezası var, biz ise tamamen idam cezasını kaldıran 86 ülke arasındayız, idam cezası geri gelimi gelmez mi bilemem, ama gereklimi? Bazen kesinlikle evet, hele bebek katillerine…