Vanilya kokularıyla uyandığım, sabahları anımsattı bana...
Annemin benim için hazırladığı, pasta tadında...
Pembe, pespembeydi ufuklar...
Saçlarımın bukleleri arasında, sıkıştı kurduğum en güzel hayaller...
Şimdi oyun zamanı değildi. Hayallerin gerçek olma zamanı...
Yine sımsıcak düşlerin arasına daldım adeta...
Hayallerim ki beni götüren, ötelerin ötesine...
Saçlarıma kadife kanatlı kuşlar konuyor bugün...
Hayallerim pudra şekeri tadında...
Hani genç kızların, umutla camına konmasını bekledikleri...
Buram, buram vanilya kokan, hayat doluyor camımdan içeri...
Kız kulesinde babasını bekleyen kızın, hislerini yaşıyorum bugün...
Evet böyle güzel bir günün, sabahına uyanacağım günü bekledim...
Pudra rengi hayallerimin, hediyesiydi bu güzel gün...
Hep hayalini kurdum hem de...
Beklemek umut demekti...
Hadi hayat beklediklerimi değil, beklemeyi bilmediklerimi koy sepetine...
Seni bekliyorum bak bu sabah, penceremin önünde...
Sana kucak dolusu sevgiler, umutlar gönderiyorum...
Geleceğim haykırıyorum sana!..
Hepsi pudra rengine bürünmüş, bir dizi güzel masallar, hikayeler...
Ve coşku dolu gülücükler, sepetler dolusu umut gönderiyorum sana...
Hani buklelerimin arasına sıkışan, en güzel hayallerim...
Bugün el verdi bana, tüm nezaketiyle...
Korumak sevmektendi. Güven sevmekten ileri...
Değer vermek tüm duygulardan öte...
Betimledi adeta tüm benliğimi...
Ya emek?
Emek hepsi demekti....
Emek kaybedeceğim derken, tutunduğun dal...
Emek pudra kokulu çileden, bir demet...
Vanilya kokusuyla, kurduğum hayallerim gibi...
Bana benden önce, yürünesi yolları hediye eden!..
Emek senin kokunda bugün. Senin renginde, vanilya tadında...
Ey Ayak izine adım verdiğim!..
Peşinden geleceğim...